شعر در مورد ابر

شعر در مورد ابر,شعر در مورد ابر و باران,شعر در وصف ابر,شعری در وصف هوای ابری,شعر در وصف هوای ابری,شعر در وصف آسمان ابری,شعر وصف ابر,شعر در وصف هوای ابری,معنی شعر وصف ابر,شعر ابر,شعر ابر میبارد,شعر ابر ها,شعر های ابری,شعر در مورد ابر ها

در این مطلب سعی کرده ایم حدود 100 شعر از اشعار زیبا را در مورد ابر برای شما تهیه نماییم.برای دیدن این اشعار به ادامه مطلب مراجعه نمایید

که هستی؟

که به باران ‌میگویی بیا

ابر میبارد

به عشق میگویی بیا

پاییز ‌میرسد

به شب میگویی بیا

شعر در مورد ابر

کجایی؟

اینجا پاییز است

و ابرها شتابی در باریدن ندارند

و ساعت دیواری

عقربه هایش را روی گذشته جا گذاشته

اینجا هنوز یک رز صورتی

گوشه ی باغچه هست 

که می خواهد از مسیر دست های تو 

به موهای من برسد

شعر در مورد ابر و باران

تک “درخت سپیدار” باغچه ی پدربزرگ

آخرین “فشنگ” سرباز خسته از جنگ

یا تکه “ابری” سیاه

که لک کرده دامان آبی آسمان را …

اسم های زیادی دارم

ولی تو بی هیچ نگرانی

مرا بارها صدا بزن!

تنهایی 

شهرت من است

و این نام های کوچک!

اصلیت ام را پنهان نمی کند …

شعر در وصف ابر

حالم خوب است!

هنوز خواب می بینم ابری می آید 

و مرا

تا سرآغازِ روییدن

بدرقه می کند.

شعری در وصف هوای ابری

من به اندازه ی جفتمان دوستت دارم

من به اندازه ای که

ابر باران را

دریا موج را

موهات انگشتانم را

پیراهنت تنم را دوست دارد، دوستت دارم!

شعر در وصف هوای ابری

از آسمان  می افتم

سقوط تکه ابریست

که دست بر پیراهنم می ساید

ترس قطره اشکی ست

که نمی ریزد

قصه ی گندم به تکرار نان می رسد

قصه ی آدم به پایان مرگ…

شعر در وصف آسمان ابری

به خاطر ابرها تو را گفتم

به خاطر درختِ دریا تو را گفتم

برای هر موج، برای پرندگانِ در شاخسار

برای سنگریزه های صدا

برای چشمی که چهره یا چشم انداز می شود

و آسمانش را رنگ می دهد خواب

شعر وصف ابر

دست من اگر بود

زمین آبادی داشتیم

خانه ی کوچکی

باغچه ی مملو ریحانی

اطلسی های خوش رنگی

اتاقی با پرده های آبی گلدار

و تخت دو نفره ای کنار پنجره 

رو به روی درخت سیب 

کنار قیل و قال گنجشک های عزیز

و هر صبح ابری

گل آفتابگردان بیداری یکدیگر می شدیم

شعر در وصف هوای ابری

یا رب از ابر هدایت برسان بارانی

پیشتر زان که چو گردی ز میان برخیزم

معنی شعر وصف ابر

بوسه هایم ابری می شوند

و پشت سرت

آسمان، آسمان فرو می ریزند

شعر ابر

تو نیستی، اما

وقتی به تو فکر می‌کنم

دریا نزدیک‌تر می‌آید

ابرهای سیاه دور می‌شوند

و باران

هر وقت بگویم می‌بارد.

شعر ابر میبارد

عشق تو آفتاب است

آنگاه که درونم طلوع می ‌کنی

و می ‌بینمت

آن هنگام هم که می ‌روی

نمی‌بینمت

سایه‌ی تنم می ‌شوی و ابر خیالم

پا به پایم راه می‌ افتی

و همراهم می ‌شوی …

شعر ابر ها

اگر باد نبود

آسمانم را سراسر ابر نمی‌گرفت …

و من

این همه دلتنگ نمی‌شدم ابرآلود …

شعر های ابری

تنهایی‌ام را

به کدام پنجره بگویم

که فردا صبح

چشم در چشم آفتاب رسوایم نکند!

دوست داشتنم را

به کدامین خیال گره بزنم

تا طناب دار بی کسی را دور گردنم نبافد!

و از دردهایم

برای کدام ابر بگویم

تا آبروی یک مرد را چند فصل نگه دارد

شعر در مورد ابر ها

به دنبال تو می گردم

با انگشتانم در میان ابرها جستجو می کنم

در میان بال های پرندگان و برگ ها

و تنها منظره ی رنگ پریده ی میدان شهر پیداست…!

شعر در مورد ابر

عاشقت شدم که صبح های ابری بهانه ی لبخند باشی

که صدایت طعنه بزند به خش خش برگ ها

عاشقت شدم که شعرهایم مخاطب خاص داشته باشند

شعر در مورد ابر و باران

از تو دور شدم

مثل ابر از دریا

اما هر جا رفتم باریدم

شعر در وصف ابر

در زمستانی که بی‌هنگام آمده بود

و ابرهایی که ناغافل،

تو

بهار را به پنجره‌ام هدیه کردی

شعری در وصف هوای ابری

کجاست بارشی از ابر مهربان صدایت؟

که تشنه مانده دلم در هوای زمزمه هایت

شعر در وصف هوای ابری

پیراهنت را

به بند رخت می سپارم

از آن طرف دنیا

ابرها

دست و پای خود را گم می کنند

برای گل هایش

شعر در وصف آسمان ابری

چگونه رود می رود به سمت بیکرانه ها

که ابر گریه می کند برای رودخانه ها

شعر وصف ابر

ابرها

راه گم کرده اند

وگرنه

کوچه ی بی درخت

باران می خواهد چه کار!؟

شعر در وصف هوای ابری

دلم گرفته

روی دست خودم مانده ام

شبیه ابری شده ام

که به شاخه ی درختی گیر کرده است

و با این حال

چگونه حتی خیال باریدن داشته باشم وقتی

تنها میراث بر جای مانده ات

همین بغضی ست

که از تو

در من

به یادگار مانده است…

معنی شعر وصف ابر

به خاطرت

با همه قهر کردم!

حالا رفته ای

و من شبیه تکه ابری تنها شده ام

نمی بارم

آرام آرام

دق می کنم!

شعر ابر

تو عاشق باران بودی

رفتی…

من از غصه آب شدم

خورشید کم کم بخارم کرد

حالا سالهاست

دارم برایت می بارم.

شعر ابر میبارد

غمگین،

میان درختان نشسته ای ..

این عکس باید

در جنگل های شمال گرفته شده باشد

اما شمال و جنوب نقشه اهمیتی ندارد

و فرقی نمی کند

چه روز و چه ماه و چه سالی بوده …

تنها تو اهمیت داری

و چشمان ابری ات

که گویی

سوختن جنگلی را می نگریسته اند

شعر ابر ها

چیست در زمزمه‌ی مبهم آب؟

چیست در همهمه‌ی دلکش برگ؟

چیست در بازی آن ابر سپید،

روی این آبی آرام بلند،

که ترا می‌برد اینگونه به ژرفای خیال

شعر های ابری

آه عزیزکم…

صورتت خیس شده

ابرهای بهانه ات

راه چشمانم را خوب یاد گرفته اند

شعر در مورد ابر ها

در چشم من

_این آرامگاه ابری

باران های زیادی مرده اند…

برای تسلی که آمدی

شاخه ای بوسه

آرام

برسنگ گونه ام بگذار…

شعر در مورد ابر

تو

پولدار تر از منی

لباس های گرانقیمت می پوشی

و با ماشین، هر کجا دوست داشته باشی می روی

من اما کافی ست هوا ابری شود

یا به مترو نرسم

و یا زور تلفن ام حتی به تک زنگ نرسد

آن وقت تنها می شوم، تنها می مانم

و مدام غصه می خورم

دوست داشتن ات مثل بوسیدن ماه است

من هیچ وقت نمی توانم ماه را ببوسم

شعر در مورد ابر و باران

چشم هاى تو ارتباطِ مستقیمِ باد و باران است

چشم هاى تو پیامبر باغچه و ناودان است

چشم هاى تو معجزه

چشم های تو ابر

چشم های تو..

آه اى معشوق

شعر در وصف ابر

تو مثل ابرها 

از تمام شهر رفته ای

و من طوفان مهیبی  ام

که تنها حیاط را به هم می ریزم

شعری در وصف هوای ابری

 عاشق که می‌شوی؛

قشنگ می شوی

قشنگ مثلِ وقتی که باد بگیرد وُ

ابر برگردد

باران شود

 وَ من چترِ تو باشم.

 عاشق که می‌شوی؛

تو

خیلی قشنگ می‌شوی

شعر در وصف هوای ابری

هزار و یک اسم داری و من از آن همه اسم «لطیف» تو را دوست تر دارم

که یاد ابر و ابریشم و عشق می افتم.

شعر در وصف آسمان ابری

کارگرها

زندگی ساده و

زن های زیبایی دارند

آنها هر روز

در پایان کار

از آسمان خراش ها

ابرهای سفید تازه

به خانه می برند!

شعر وصف ابر

آب

یعنی تو که بر سرم می ریزی

پاک

از ابرهای دلتنگِ سقف خانه ات که از خیابان فرار کرده اند

به جای هر غسلی

به جای هر بارانی

شعر در وصف هوای ابری

حرف بزن ابر مرا باز کن

دیر زمانی ست که بارانی ام

حرف بزن حرف بزن سال هاست

منتظر لحظه ی توفانی ام

معنی شعر وصف ابر

جارِ شادمانه‌ی‌ گنجشکان‌ را روشن‌تر می‌شنوم‌،

چرا که‌ تو اینجایی‌ !

شکوه خورشیدُ کف‌کوبی‌ِ برگ‌ها،

پنبه‌های‌ وِلِنگار ابر،

لَن‌ترانی‌ جوباره‌ی‌ فروتن‌

این‌ همه‌ را خوش‌تر از همیشه‌ می‌بینم،

چرا که‌ تو اینجایی‌

شعر ابر

عشق اگرچه حرف ربط نیست

ربط می‌دهد مرا به تو

شوق را به جان

رنج را به روح

همچنان که باد

خاک را به دشت

ابر را به کوه.

شعر ابر میبارد

ابرهایی که توی این عکس‌اند

تا حالا باید جایی باریده باشند

بی گمان گل‌های زیادی را رویانده اند

و بی گمان یکی از آن گل ها را کسی برای معشوقه اش برده

فکر می کنم معشوقه باید لبخندی زده باشد از شادی

بی آنکه بداند

ما در این عکس

چقدر غمگین بوده ایم!

شعر ابر ها

در این هوای ابری

هیچ چیز مرا به اندازه ی تنهایی خوشبخت نمی کند

پس این در نیمه باز را

به روی تو خواهم بست

پس با دلتنگی هام

دو گوشواره ی آبی می سازم

به گوش می آویزم

کاش بگویی

این همه که من نگاهت می کردم

کجای دنیا

مجسمه ی کوچکی میان کتاب ها

با کفش های سرخابی اش

به پنجره ای زل می زند؟

شعر های ابری

در گلوی من ابر کوچکی ست

می شود مرا بغل کنی؟

قول می دهم

گریه کم کند.

شعر در مورد ابر ها

کنار تو هیچ چیز آرام نیست

این ابرها

یک روز پایین می آیند

روبه روی پنجره فریاد می زنند

این اشک های ریزریز

یک روز دریا می شوند

و من

می نشینم گوشه ی اتاق

در خودم غرق می شوم

شعر در مورد ابر

حالم خوب است

هنوز خواب می‌بینم

ابری می‌آید

و مرا تا سرآغازِ روییدن … بدرقه می‌کند.

شعر در مورد ابر و باران

گاهی آنقدر واقعیت داری

که پیشانی ام به یک تکه ابر سجده می برد

به یک درخت خیره می شوم

از سنگ ها توقع دارم مهربانی را

شعر در وصف ابر

همیشه تو آسمون، از یه ارتفاعی به بعد، دیگه هیچابری وجود نداره؛

پس هر وقت آسمون دلت ابری شد، با ابرها نجنگ! فقط کمی اوج بگیر

شعری در وصف هوای ابری

به این روزها بگو به احترام بودنت بایستند.

به این ساعت‌ها بگو آهسته‌تر بروند؛

می‌خواهم کنار دستهایت مقبره‌ای بسازم

و تمام ابرها را از تمام پاییزها،

تمام گنجشکها را از تمام درختها،

به صبح این خانه بیاورم،

ساعت را کوک کنم

و در انتظار «صبح ‌بخیر» تو دراز بکشم.

شعر در وصف هوای ابری

آسمانش را گرفته تنگ در آغوش

ابر؛ با آن پوستین سرد نمناکش

باغ بی‌برگی، روز و شب تنهاست،

با سکوت پاک غمناکش

ساز او باران، سرودش باد

جامه‌اش شولای عریانی‌ست

شعر در وصف آسمان ابری

خشکسالی دیده ای در این چمن چون من نبود

ابر را دیدم چون در آهنگ باران، تر شدم

شعر وصف ابر

شب است و دلتنگ توام …

باید منتظر صبح بمانم

صبح شود برای ابرها تعریف خواهم کرد

دیشب بر من چه گذشت

شعر در وصف هوای ابری

زیبا

زیبا هوای حوصله ابری است

چشمی از عشق ببخشایم

تا رود آفتاب بشوید

دلتنگی مرا

معنی شعر وصف ابر

در من ابری نهفته است که به آفتاب می خندد.

چترت را فراموش کن اگر به سوی من می آیی.

فراموش کن اگر از آسمان غمی داری

.با من اینجا آرامش بی کران بارانی است

که از چشمان تو سال هاست می بارد

شعر ابر

با من حرف بزن

مثل یک پیراهن نارنجی با روز

مثل وقتی که ابر

صرف شستن یک سنگ می کند

شعر ابر میبارد

رفاقت با تو

رفاقت با بادبادکی کاغذیست!

رفاقت با باد دریا و سرگیجه…

با تو هرگز حس نکرده ام،

با چیزی ثابت مواجه ام!

از ابری به ابر دیگر غلتیده ام،

چون کودکی نقاشی شده بر سقف کلیسا

شعر ابر ها

دوستت دارم

اما نمى‌توانى مرا در بند کنى

همچنان که آبشار نتوانست

همچنان که دریاچه و ابر نتوانستند

و بند آب نتوانست

پس‏ مرا دوست بدار

آنچنان که هستم

و در به بند کشیدن روح و نگاه من

مکوش‏!

مرا بپذیر آنچنان که هستم.

شعر های ابری

 گفتی که ابر گشت فلانی ز آب چشم

این ابر مدتی ست که اندر هوای تست

شعر در مورد ابر ها

 زمین سوخته را ابر می کند سرسبز

امید نامه صائب به ابر رحمت اوست

شعر در مورد ابر

 از فروغ ماه می گردد به آب وتاب ابر

جلوه شکر کند باشیر، در مهتاب ابر

شعر در مورد ابر و باران

 دور ساغر بی هوای ابر پا در گل بود

بادبان کشتی می ابر دریا دل بود

شعر در وصف ابر

 شرب گل از ابر بود شرب دل از صبر بود

ابر حریف گیاه صبر حریف صبا

شعری در وصف هوای ابری

 همت من همچو رعد نکته من همچو ابر

قطره چکد ز ابر من چون بفشارد مرا

شعر در وصف هوای ابری

 چون ابر دو چشمم بستد جوهر آن بحر

بر چرخ وفا آید این ابر روانم

شعر در وصف آسمان ابری

 چون ابر بسی اشک در این خاک فشاندیم

وز ابر گذشتیم و بدان ماه رسیدیم

شعر وصف ابر

 هزار ابر عنایت بر آسمان رضاست

اگر ببارم از آن ابر بر سرت بارم

شعر در وصف هوای ابری

 دیده همچو ابر من اشک روان نباردی

گر تو ز ابر مرحمت بر سر من بباریی

معنی شعر وصف ابر

 به باد باده پراکنده گشت ابر سخن

فرست باده بی ابر را که رزاقی

شعر ابر

 از خنده برق ابر در گریه شده

وز گریه ابر باغ در خنده شده

شعر ابر میبارد

 هنگام نثار و درفشانی

چون ابر به وقت نوبهارید

شعر ابر ها

 عاشقا از شمس تبریزی چو ابر

سوختی لیکن ضیا آموختی

شعر های ابری

 آنکه چون ابر خواند کف ترا

کرد بیداد بر خردمندی

شعر در مورد ابر ها

 تا چند حسرت چمن و سایه های ابر

کو گریه ئی که خنده کنم بر هوای ابر

شعر در مورد ابر

 چو ابر زلف تو پیرامن قمر می گشت

ز ابر دیده کنارم به اشک تر می گشت

شعر در مورد ابر و باران

 چو قطره گر چه فتادم ز چشم ابر بهار

سرم به ابر رسیده است تا گهر شده ام

شعر در وصف ابر

 دانی چرا چون ابر شد در عشق چشم عاشقان

زیرا که آن مه بیشتر در ابرها پنهان شود

شعری در وصف هوای ابری

 سحرگاهان چکید از قطره ابر

گلوتر گشت مرغ صبح خوان را

شعر در وصف هوای ابری

 لاله را سودای خامی بود، با صد شربت ابر

از دماغ لاله نتوانست سودا بر گرفت

شعر در وصف آسمان ابری

 چگونه صبح بخندد که روی ابر سیاه

سفیده کرد و ز دیبا بر او نقاب انداخت

شعر وصف ابر

 من ز غم گلرخی ژاله فشانم چو اشک

ابر درین واقعه با من گریان یکی ست

شعر در وصف هوای ابری

 تویی طرفه سواری زانکه خورشید

بود بر ابر و بر برابرش نباشد

شعر در مورد ابر

شعر در مورد خانه

شعر در مورد خانه,شعر در مورد خانه پدری,شعر در مورد خانه عشق,شعر در مورد خانه قدیمی,شعر در مورد خانه های قدیمی,شعر در مورد خانه تکانی,شعر در مورد خانه تکانی دل,شعر در مورد خانه خدا,شعر در مورد خانه تکانی عید,شعر در مورد خانه سالمندان,شعر درمورد خانه پدری,شعر نو در باره خانه پدری,شعر درباره خانه پدری,شعری درباره خانه پدری,شعر زیبا درمورد خانه پدری,شعری در مورد خانه های قدیمی,شعر درباره خانه قدیمی,شعری درباره خانه قدیمی,شعر کوتاه درباره خانه قدیمی,شعر در مورد خانه ی قدیمی,شعر نو در مورد خانه قدیمی,شعری درباره خانه های قدیمی,شعر درباره خانه های قدیمی,شعر نو درباره خانه های قدیمی,شعری در مورد خانه تکانی دل,شعر کودکانه در مورد خانه تکانی,شعر درباره خانه تکانی دل,شعر طنز درباره خانه تکانی,شعری در مورد خانه تکانی,شعر در باره خانه تکانی,شعر طنز در مورد خانه تکانی,شعری درباره ی خانه تکانی دل,شعر درباره خانه خدا,شعر نو درباره خانه خدا,شعری در مورد خانه خدا,شعر در مورد زیارت خانه خدا,شعری درباره خانه خدا,شعر زیبا درباره خانه خدا,شعر درباره خانه سالمندان,شعر خانه دوست کجاست,شعر خانه دوست کجاست فریدون مشیری,شعر خانه دوست کجاست سپهری,شعر خانه دوست کجاست از سپهری,شعر خانه دوست کجاست مشیری,شعر خانه دوست کجاست,شعر خانه دوست کجاست سهراب,اشعار خانه دوست کجاست,معنی شعر خانه دوست کجاست,جواب شعر خانه دوست کجاست,شعر خانه,شعر خانه عشق,شعر خانه پدری,شعر خانه نو مبارک,شعر خانه من,شعر خانه پدری شهریار,شعر خانه قدیمی,شعر خانه تکانی,شعر خونه عشق,شعر خانه ی عشق,شعر در مورد خانه عشق,شعر خونه عشق من و تو,شعر خونه عشق شهرام شبپره,شعر دوکوهه السلام ای خانه عشق,شعر خانه پدری,شعر درباره خانه پدری,شعر خانه ی پدری,شعر برای خانه پدری,شعری درباره خانه پدری,شعری در مورد خانه پدری,شعر در مورد خانه پدری,شعر نو در باره خانه پدری,شعر منزل نو مبارک,شعر من خانه نمی دانم,شعر نو خانه من,شعر اگر به خانه من امدی,متن شعر من خانه نمیدانم,شعر خانه رویایی من,شعر خانه عزیز من,شعر خانه ی عزیز من,شعر دلت را خانه من کن,شعر خانه ی من,شعر خانه ی دوست کجاست فریدون مشیری,پاسخ فریدون مشیری به شعر خانه دوست کجاست,شعر خانه قدیمی,شعر خانه های قدیمی,شعر درباره خانه قدیمی,شعر نو خانه قدیمی,شعری درباره خانه قدیمی,شعر در مورد خانه قدیمی,شعر کوتاه درباره خانه قدیمی,شعر خانه ی قدیمی,شعر برای خانه قدیمی,شعر خانه تکانی دل,شعر خانه تکانی عید,خانه تکانی شعر نو,شعر خانه تکانی,شعر طنز خانه تکانی,شعر درباره خانه تکانی دل,شعر کودکانه خانه تکانی,شعر برای خانه تکانی,شعر در مورد خانه تکانی,شعر در وصف خانه,شعر در وصف خانه خدا,شعر در وصف خانه های قدیمی,شعر در وصف خانه پدری,شعری در وصف خانه,شعری در وصف خانه خدا,شعر زیبا در وصف خانه خدا,شعر در وصف قهوه خانه

در این مطلب سعی کرده ایم حدود 100 شعر از اشعار زیبا را در مورد خانه برای شما تهیه نماییم.برای دیدن این اشعار به ادامه مطلب مراجعه نمایید

دور از تو

فواره‌ی بی‌قرارم

پرپر می‌زنم

که از آسمانِ تهی 

به خانه ی اولم برگردم

شعر در مورد خانه

رواق منظر چشم من آشیانه توست

کرم نما و فرود آ که خانه خانه توست

به لطف خال و خط از عارفان ربودی دل

لطیفه​های عجب زیر دام و دانه توست

شعر در مورد خانه پدری

من فکر می کنم در غیاب ِ تو

همه ی ِ خانه های ِ جهان خالیست !

شعر در مورد خانه عشق

آبی یعنی آرامش…

کاش سقف خانه‌ی کوچکمان آبی بود..

اگر بود.. انتظار رنگ دیگری داشت:… رنگ آرامش.

شعر در مورد خانه عشق

اصلا هیچوقت برنگرد

در این خانه نه گلی مانده

که بوی روزهای گذشته را بدهد

نه آینه ای

که تو را به روی خودش بیاورد.

شعر در مورد خانه قدیمی

همین که می خواهم باور کنم

همه ی روز هایی را که با تو در این خانه زندگی کرده ام

خواب بوده اند…

دکمه ی پیراهنت را پیدا می کنم!

شعر در مورد خانه های قدیمی

کارگرها

زندگی ساده و

زن های زیبایی دارند

آنها هر روز

در پایان کار

از آسمان خراش ها

ابرهای سفید تازه

به خانه می برند!

شعر در مورد خانه تکانی

وقتی در خانه نیستی

زلزله

آتش سوزی

و حتی بادی که به پنجره می کوبد

وحشت زده ام می کند

شعر در مورد خانه تکانی دل

بیرون این خانه ،

این سنگ‌هایی که به پایم می گیرند و

رفتن را درد آورتر می کنند،

همان هایی اند

که سرت به آن ها خواهد خورد

شعر در مورد خانه خدا

آن کس که ترا نقش کند او تنها

تنها نگذاردت میان سودا

در خانه تصویر تو یعنی دل تو

بر رویاند دو صد حریف زیبا

شعر در مورد خانه تکانی عید

گاهی 

یک پیراهن چهارخانه‌ی مردانه هم حتی 

می‌تواند 

خانه‌ی آدم باشد 

که دل‌تنگی‌هایت را در جیبش بریزی 

و دگمه‌هایش را 

برای همیشه 

ببندی. 

شعر در مورد خانه سالمندان

شب که می خوابی یادت باشد

نردبان خانه را بخوابانی

حوض را هم خالی کن

ماه اگر به زیبایی تو دست یابد

دیگر سراغ از شب هیچ بی ستاره ای نمی گیرد

یادت که نمی رود

من بی ستاره ام.

شعر درمورد خانه پدری

دلم باران می خواهد

و چتری خراب

و خیابانی که

هیچ گاه به خانه ی تو نرسد

شعر نو در باره خانه پدری

ای کاش حواست نباشد

از خانه بیرون بزنی

من به کوچه بیایم و

به باران فکر کنم

و تو روزنامه ات را

روی سرت بگیری

من تمام کوچه را بدوم

و کمی چتر

تعارفت کنم

حتما مسیرمان یکی ست

حالا که مقصد تویی

شعر درباره خانه پدری

عشق

راهی‌ست برای بازگشت به خانه

بعد از کار

بعد از جنگ

بعد از زندان

بعد از سفر

بعد از ….

شعری درباره خانه پدری

وقتی که با تو به رقص برمی خیزم

پاهایم سنبله های گندم می شوند

و گیسوانم

طولانی ترین رودخانه ی جهان!

شعر زیبا درمورد خانه پدری

شعر، زبان پرندگان است،

بر درگاه سلیمان،

وقتی که پیامبری به غیر تو،

در خانه نیست.

شعری در مورد خانه های قدیمی

تمام این مسافرخانه‌

از عطر دست‌های تو

پر خواهد شد

دهان اگر باز کند

این چمدان.

شعر درباره خانه قدیمی

آغوش

ترکیب پیچیده ای ست

از من و خیال تو

که هر شب

مثل سایه

روی دیوار خانه می افتد…

شعری درباره خانه قدیمی

می‌بوسم‌ت

و کلمات

خانه‌نشین می‌شوند.

شعر کوتاه درباره خانه قدیمی

پریشانم

پنجره ها را باز گذاشته ام

و باد

اندوه را از هر سرزمینی

به خانه ام می آورد!

عشق

زخم های مرا خوب می کند اما

دردهای جهان را نه…

شعر در مورد خانه ی قدیمی

لابد دوستت دارم هنوز

که هنوز

فکر می‌کنم

از هزار و صد نسخه‌ی این شعر

یک نسخه را

تو به خانه می‌بری

و تو تنها تو می‌فهمی

چند جای این شعر،

خط خورده است.

شعر نو در مورد خانه قدیمی

صد فصل بهار آید و 

بیرون ننهم گام!

ترسم که بیایی تو و

در خانه نباشم…

شعری درباره خانه های قدیمی

باران صبح

نم نم

می بارد

و تو را به یاد می آورد

که نم نم باریدی

و ویران کردی

خانه کهنه را…

شعر درباره خانه های قدیمی

به دنبال پروانه ای

خانه را گم کرده بودیم

و به دنبالش

دنباله ی هم را…

شعر نو درباره خانه های قدیمی

تنها نگران این بودم؛

که به جستجوی تو 

در دورترین کوچه ی دنیا

به خانه ات برسم

و تو به جستجویم رفته باشی!

چه غم‌بار

وقتی نمی دانی

گم کرده ای

یا گم شده ای؟

شعری در مورد خانه تکانی دل

من از این هر دو کمانخانه ابروی تو چشم

برنگیرم و گرم چشم بدوزند به تیر

شعر کودکانه در مورد خانه تکانی

بعضی روزها عجیب بوی تو را می دهند

دلتنگی کنج خانه می نشیند

زل می زند به چشمانم

و یادت را بر سینه ام می فشارد

شعر درباره خانه تکانی دل

ما چو دادیم دل و دیده به طوفان بلا

گو بیا سیل غم و خانه ز بنیاد ببر

شعر طنز درباره خانه تکانی

خیال قشنگی‌ست

اگر من

کلید بچرخانم

تو از پنجره تابیده باشی

و خانه عطر بوسه بگیرد.

شعری در مورد خانه تکانی

جنگل

ردپای باران است

ویرانه

ردپای توفان

من ردپای توام

همیشه پشت در خانه ات

تمام می شوم.

شعر در باره خانه تکانی

ابریشم سیاه دو چشمت

یاد آور شبی زمستانی است

من بی ردا

بدون وحشت دشنه

شادمانه خواب می رفتم

ابریشم سیاه دو چشمت

خانه ی من است

آن خانه ای

که در آن خواب می روم

و می میرم.

شعر طنز در مورد خانه تکانی

تا دیروز فکر می کردم

تمام قله های جهان را

می توانم فتح کنم.

تازه امروز فهمیدم

چه نفس گیر است

بالا رفتن از پله های خانه ای که

تو

دیگر در آن نیستی!

شعری درباره ی خانه تکانی دل

بر فرو رفتگی های این سنگ

دست بکش

و قرن ها

عبور رودخانه را حس کن!

سنگ ها

سخت عاشق می شوند

اما فراموش نمی کنند!

شعر درباره خانه خدا

کاش می‌توانست

به رود بیندازد خودش را

ماهی کوچکی که

د‌لش دریا بود و

خانه‌اش برکه

شعر نو درباره خانه خدا

باران

آبرویم را خرید

شبیه مردی که گریه نمی‌کند

به خانه برگشتم!

شعری در مورد خانه خدا

دلتنگی

رودخانه ای ست

که به هیچ دریایی

 نمی ریزد.

شعر در مورد زیارت خانه خدا

اگر آمدی

به دلت بد راه نده

شهر همان شهر است

کوچه همان کوچه

خانه همان خانه…

فقط من کمی مرده‌ام!…

شعری درباره خانه خدا

سر تمام قرارها می کاشتی ام

یادت هست؟

می خواهم تلافی کنم!

به خانه ام که بیایی

در تمام گلدان ها می کارمت.

شعر زیبا درباره خانه خدا

 ما آفت جان عاشقانیم

نی خانه نشین و خانه بانیم

شعر درباره خانه سالمندان

 دل گفت به کار خانه بودم

تا خانه آب و گل پریدن

شعر خانه دوست کجاست

 چو بی گاه است و باران خانه خانه

صلای جمله یاران خانه خانه

شعر خانه دوست کجاست فریدون مشیری

 آن خانه چگونه خانه ماند

کز هجر ستون او شکستی

شعر خانه دوست کجاست سپهری

 چه حاجت است به تکلیف، خانه خانه اوست

مگر به خانه دل، غم دگر نیامده است؟

شعر خانه دوست کجاست از سپهری

 دلش چو خانه زنبور خانه خانه شده است

ترنج بی سر و پای فلک نشانه کیست؟

شعر خانه دوست کجاست مشیری

 خانه پردازی چراغ خانه گورست و تو

می کنی از ساده لوحی خانه و ایوان سفید

شعر خانه دوست کجاست

 در این خانه کژی ای دل گهی راست

برون رو هی که خانه خانه ماست

شعر خانه دوست کجاست سهراب

 برج برج و خانه خانه جویم آن خورشید را

کو کلید خانه از همسایگان پنهان نهاد

اشعار خانه دوست کجاست

 در آن خانه سماع ختنه سور است

ولیکن با طهوران خانه خانه

معنی شعر خانه دوست کجاست

 ماهم آمد به در خانه و در خانه نبودم

خانه گوئی به سرم ریخت چو این قصه شنودم

جواب شعر خانه دوست کجاست

 این خانه که پیوسته در او بانگ چغانه ست

از خواجه بپرسید که این خانه چه خانه ست

شعر خانه

 در خانه آب و گل بی توست خراب این دل

یا خانه درآ جانا یا خانه بپردازم

شعر خانه عشق

 ای ناطقه بر بام و در تا کی روی در خانه پر

نطق زبان را ترک کن بی چانه شو بی چانه شو

شعر خانه پدری

 هم خویش را بیگانه کن هم خانه را ویرانه کن

وآنگه بیا با عاشقان هم خانه شو هم خانه شو

شعر خانه نو مبارک

 ای خواجه این خانه چون شمع در این خانه

وز ننگ چنین خانه بر سقف سما رفتی

شعر خانه من

 خانه پر بود از متاع صبر این دیوانه را

سوخت عشق خانه سوز اول متاع خانه را

شعر خانه پدری شهریار

 رواق منظر چشم من آشیانه توست

کرم نما و فرود آ که خانه خانه توست

شعر خانه قدیمی

 سرخ گل، خانه زی گلستان برد

گل من! خانه زی گلستان برد

شعر خانه تکانی

 تا جان ندهم بر سر من باز نیاید

در خانه ام آن خانه برانداز نیاید

شعر خونه عشق

 پر کنده ایم خانه هستی، به موج اشک

ما، کار سیل خانه برانداز کرده ایم

شعر خانه ی عشق

 دل ما باشد آشیانه تو

خانه ما بود چو خانه تو

شعر در مورد خانه عشق

 برخیز بخیلانه در خانه فروبند کان جا

که تویی خانه شود گلشن و صحرا

شعر خونه عشق من و تو

 چون خانه روی ز خانه ما

با آتش و با زبانه ما

شعر خونه عشق شهرام شبپره

 دیوارهای خانه چو مجموع شد به نظم

آن گاه اهل خانه در او جمع شد دلا

شعر دوکوهه السلام ای خانه عشق

 ای در ما را زده شمع سرایی درآ

خانه دل آن توست خانه خدایی درآ

شعر خانه پدری

 در دل خیال خطه تبریز نقش بست

کان خانه اجابت و دل خانه دعاست

شعر درباره خانه پدری

 جان میزبان تن شد در خانه گلین

تن خانه دوست بود که با میزبان نرفت

شعر خانه ی پدری

 خیال تو چو درآید به سینه عاشق

درون خانه تن پر شود چراغ حیات

شعر برای خانه پدری

 در خانه جهد عیسی تا وارهد از دشمن

از خانه سوی گردون ناگاه گذر یابد

شعری درباره خانه پدری

 ترکی که ازو خانه من رفته به تاراج

اینست که از خانه برون تاخته اینست

شعری در مورد خانه پدری

 ما مردمان خانه بدوشیم و خش نشین

نی زان گروه خانه نگهدار عالمیم

شعر در مورد خانه پدری

 باد حکمت روان به خانه چرخ

تا بدن خانه روان باشد

شعر نو در باره خانه پدری

 که گر خانه خصم جاهت نبودی

نمی بود در دهر یک خانه ویران

شعر منزل نو مبارک

 نمیدانم دلم دیوانه کیست

کجا آواره و در خانه کیست

شعر من خانه نمی دانم

 پارسایی که خمر عشق چشید

خانه گو با معاشران پرداز

شعر نو خانه من

 شاهدان می کنند خانه زهد

مطربان می زنند راه حجاز

شعر اگر به خانه من امدی

 گر خانه محقرست و تاریک

بر دیده روشنت نشانم

متن شعر من خانه نمیدانم

 خانه صاحب نظران می بری

پرده پرهیزکنان می دری

شعر خانه رویایی من

 یا ببرد خانه سعدی خیال

یا ببرد دوست به همخانگی

شعر خانه عزیز من

 پیری دیدم به خانه خماری

گفتم نکنی ز رفتگان اخباری

شعر در مورد خانه